Tijdens een livecast gingen Aedes-voorzitter Martin van Rijn, bestuurslid Chris Vonk van huurkoepel Huurgenoot en Moustapha Baba, directeur van SAAAM Zorg onder leiding van Natasja van den Berg, voorzitter van de Maatschappijraad van Stadgenoot, in gesprek over samenleven in Amsterdamse wijken. ‘De veerkracht neemt af, de problemen nemen toe, er komen meer kwetsbare mensen, er is geen vertrouwen in de instituties’, zette Van den Berg de situatie uiteen. ‘Wat is de rol van corporaties als het gaat om samenleven?’
‘Corporaties zijn het cement van de samenleving of moeten dat weer worden’, zei Martin van Rijn. ‘Je kunt het bouwen van de fysieke woning niet los zien van de sociale component.’ Om tot de haarvaten van een buurt door te dringen, moet je bewoners betrekken, daarover waren de aanwezigen het eens. Corporaties spelen in die verbinding een belangrijke rol. Chris Vonk herinnerde aan de tijd dat Stadgenoot nog kantoortjes had in elke wijk en wijkbeheerders die wisten wat er speelde. ‘Corporaties investeren weer in de sociale component’, meldde Van Rijn. ‘Het aantal wijkbeheerders groeit.’
Na deze schets verdiepte het gesprek. Individualisering, toenemende conflicten tussen buren en de verplichting voor corporaties om de groeiende groep mensen met een verstandelijke beperking te huisvesten, maken het vraagstuk complex. Wanneer zo iemand wordt gehuisvest, moet ook de zorg in de wijk geregeld zijn. Elke buurt krijgt ermee te maken. Moustapha Baba riep op om gedurfde keuzes te maken om perspectief te kunnen bieden. ‘Ongelijke situaties ongelijk behandelen.’ Druist dat in tegen het rechtvaardigheidsprincipe van de volkshuisvesting? ‘In een aantal gebieden is voorrang geven goed en logisch om meer betrokkenheid te krijgen. Ik vind dat verdedigbaar’, aldus De Langen, die ook vond dat nieuwe concepten als ‘Van Groot naar Beter’ radicaler moeten worden ingezet. Na een uur was het laatste woord aan hem. Hij bedankte de mensen met wie hij intensief had samengewerkt. ‘Corporaties zijn steeds meer deel van de oplossing en zo moeten we ons ook gedragen.’
