Ondanks de toegenomen plannen voor nieuwbouw, worden woningcorporaties geconfronteerd met diverse uitvoeringsbelemmeringen. De stijgende bouwkosten, het gebrek aan beschikbare grond, en de beperkte beschikbaarheid van bouwlocaties vormen significante obstakels. Verder worden vertragingen ervaren in procedures, waarbij een tekort aan regie van de overheid als problematisch wordt beschouwd. De dringende wooncrisis vraagt om meer concrete maatregelen en acties om de gestelde doelen te bereiken.
Wat betekenen deze cijfers?
Deze cijfers geven inzicht in de nieuwbouw binnen de corporatiesector.
Ondanks gemaakte afspraken en gereserveerde financiële middelen, toont de bovenste grafiek een opmerkelijke kloof tussen de prognose en de werkelijke realisatie of oplevering. Jaarlijks worden slechts zo'n 15-16 duizend woningen gerealiseerd, wat aanzienlijk lager is dan de beoogde 30.000 of meer woningen per jaar.
Een belangrijke uitdaging is de belemmering in de uitvoering van nieuwbouwprojecten. Naast stijgende bouwkosten en een gebrek aan geschikte bouwlocaties, blijkt dat meer dan 60% van de corporaties aangeeft onvoldoende grond te hebben voor hun nieuwbouwplannen, wat naar inschatting neerkomt op 45.000 woningen.
De infographic onthult ook dat externe factoren zoals vertragingen in bestemmingsplannen en procedures, gemeentelijke voorwaarden, en bezwaren van derden de projecten vertragen. Momenteel zitten naar schatting 181.000 woningen in de planvormingsfase. Procedures duren erg lang.
Ook zien we dat ongeveer 55.000 woningen in de uitvoeringsfase zitten: de bouw is gestart. Het bouwen van een woning, van de planvorming tot de oplevering, duurt in Nederland vaak zo’n 10 jaar. Dat moet veel korter kunnen, door procedures in de korten en op elkaar af te stemmen.
